♥از دلــــــــ درد♥

בخـتــَــر ڪـ‌ﮧ بــآشے
میـבونـــے اَوّلــــیـטּ عِشــق زنـבگیـتــ پـــِבرتـــ‌ﮧ
בخـتــَــر ڪـ‌ﮧ بــآشے میـבونـــے مُحکــَم تــَریـטּ پَنــآهگــاه בنیــآ
آغــوشِـ گــَرمـِ پـــِבرتـــ‌ﮧ
בخـتــَــر ڪـ‌ﮧ بــآشے میـבونــے مــَرבانـــ‌ﮧ تـَریـטּ בستـــــے
ڪـ‌ﮧ مـیتونے تـ ـو בستـِـت بگیـــریو
בیگـ‌ﮧ اَز هـــیچے نَتــَرسے
בســــتاے گَرم وَ مِهـــــرَبون پـــِבرتـــ‌ﮧ
בخـتــَــر ڪـ‌ﮧ بــآشے میـבونــے هـَـــمـ‌ﮧ ے בنیــا پـבرتــﮧ
בخـتــَــر ڪـ‌ﮧ بــآشے میـבونــے
هَر ڪُـجاے בنیـا هَمـ بـــآشے
چــ‌ﮧ بـاشـ‌ﮧ چـــ‌ﮧ نَبــاشـﮧ
قَویتــریـטּ فِرشتــــ‌ﮧ ے نِگهبـــاטּ پـــِבرتـــ‌ﮧ




امـــروز نــه چـایـــ ــم دارچیــن داشـت
نـه قهـــوه ام شکــر
نــه اینکــه نــخواهــــ ــــــــ ـم
حـــوصله اش را نــداشتــم
یعنـــی مــــــــــ ـــــــــــــ ـــی دانـــی..
امـــروز نــبـودم
نــه!
امـــروز اصــلا نـبـــودم
مــن کـه خیلـــــــــــــ ـــ ــــــــی وقـــت اسـت
نـ.یـ.سـ.تـ.مـ..
امـــروز آفتــاب بـــود..بهــــار بــــود...
راحـــت بگویــمــت
امـــروز تــــ ــــــــــــــ ـــو بایـــد مــی بـــودی
همـــه ی روزهـا بـه کنــار
تــو امــروز را عجیــب بـه مــــــن
وبه چشمهای منتظرم
بـ.د.هـ.کـ.ا.ر.ی. . .




عـصـرهـا دلــــــم هـوایِ قـدم زدن بـا تـو را مـی کـنـد..
تــــو کـه نـیـسـتـی.
بـا دلـــــم قـدم مـی زنـم..
مـثـلِ تــو مـهـربـان اسـت... بـرایـم حـرفـهـایِ عـاشـقـانـه مـی زنـد..
مـــنـو بـه آنـجـا مـی بـرد کـه بـا تـو مـی رفـتـم..
مــی دانــی کـــجــا؟
در آغــــوشـَــت مـَــــرا غـَـرق مـی کـنـد..
درسـت مـثـلِ تــــــــــــــــو...



ديـگـر نـبـودنـت
بـه هـيـچ کـجـای دنـيـا بـر نـمـي خـورد . .
قـسـمـت را بـه هـر زبـانـي کـه بـنـويـسـي
قـسـمـت خـوانـده مـي شـود
شـبـيـه صـف هـای جـدايـي
کـه هـمـيـشـه بـرای مـا خـلـوت اسـت !
بـبـخـش کـه نـمـي تـوانـم بـرای جـای خـالـي ات
شـعـر بـنـويـسـم . .
دسـتـم بـنـد اسـت
بـنـدِ رگـي کـه خـون اش بـنـد نـمـي آيـد




چــہ ڪــار بـــہ פּــ ـرفــِــ مـــ ـرבم בارم ،

زنــבگــــﮯ مـــלּ هــمــیــــלּ اســتـ ــــ ...

شـبــ ـــ کــہ مــﮯ شـ ــوב ،

روے تـخـتــ ـــم בراز مــﮯ ڪـشـــم ،

عـ ــاشـقــ ـانـــہ اے مــﮯ לּــ ـویـســـمـ ،

פֿـیـ ــره مــﮯ شـ ــوم بــه عـکـسـتــ ـــ

و بــا פֿــ ـوבـ فـڪــ ـر مــﮯ ڪــنـــم ...

مـگــ ــر مــﮯ شــ ــوב




زیبـــایـــــــی زن در لبــاسهــــــــایی که می پوشــــــــــــد

و در شکلـــــــــی کـــــــــــــــــه دارد,

یـــا بـــــــــــــه طریقـــی کـــه موهـــــــایش را شانــــه می زنـــد نیســـت.

زیبایــــی زن بایــــــــــد در چشمانـــــــــش دیـــــــــــده شــــــــود,

چــــــــون دریچــــــــــــــــه ای اســـــــت به ســـــــوی قلبــــــــــــــــش،

جائیکــــــــــــه عشــــــــــــــــق سکـــــــــــــــــــــونـت دارد




باور تلخ نبــــــــــــــودنت...
تـــــــــــــاوان کدامین اشتبــــــــــــــاه بود؟
تو گفتی بمان و من ماندم...
اکنون که تـــــــــــو رفتـــــــــــه ای...
من در کوچه های تنهایی به انتظار برگشت تو
به بی کسی خود خیره شده ام...
و نمیدانم آخــــــــــــــــــر چه خواهد شد...
میروی و من نگاهت میکنم...
تعجب نکن که چرا گریه نمیکنم بی تو...
یک عمر برای گریستن وقت دارم...
اما برای تماشای تو همین یک لحظه باقیست...




تــَمآم هوآ رآ بو مـے کشم
چشم مـےدوزم
زل مـے زنم…
انگشتم رآ بر لبآטּ زمیـטּ مے گذآرم:
” هــــیس…
!مـے خوآهم رد نفس هآیش بـﮧ گوش برسد…!”
امآ…!
گوشم درد مـےگیرد از ایـטּ همـﮧ بـے صدآیـے
دل تنگـے هآیم را مچالـﮧ مـے کنم و
پرت مـے کنم سمت آسمآטּ!
دلوآپس تو مـے شوم کـﮧ کجآے قصـﮧ مآטּ سکوت کرده ایـے
کـﮧ تو رآ نمـے شنوم...




مے آیـــَـد ، مے مانـــَــد
تا آخــَــرَش ، بـــَــراے هــَــمیشـہ .
بـــَــنـد بــَـنــدِ وجـودَت می شــَــوَد " او "
آغــِـشتـہ یِ عــَـطرِ بودَنــَـش مے شــَـوے ،
فــَـضاےِ بــودَنــَـت مــَـملــو اَز نــَــفـَـسـہـایــَـش مے شـَـوَد .
صــِـدایــَـش آرامـَـت مے کــُـنــَـد ، وَ دوریــَـش دِلتــَـنگ .
بانوے مــَــטּ خــَـطابــَــت می کــُــنـَـد ،
مــَـردِ رویاهایت مے شــَـوَد .
مے شَوے آرامِ جانــَـش ،
مے شود دار و نــَـدارَت .
خــُـدا را شــُــکر مے کُــنے بــَـراےِ بودَنـَـش ...




میـ ـ ــ ــ ــ ـــ ـان ابرها سیر می کنم
هر کدام را به شکلی می بینم که دوست دارم . .
می گردم و دلخواهم را پیدا می کنم میان آدم ها اما . . .
کاری از دست من ساخته نیست خودشان شکل عوض می کنند
بـرای اتـفـاق هــایی که نـمـــ ــ ـ ــ ــی افتد…
برای دستــی که نــگرفـتم
بـرای اشکـی کـه پـاک نـکـردم
بــ ــ ـــ ـــ ـــرای بـوسـه ای کــه نـبـود
بـرای دوسـتـت دارمـی که مـرده به دنـیـا آمـد
بـرای مـن کـه وجـودم نـبـودن اســ ــ ــ ــــت